Pas Luftës së Dytë Botërore, Hungaria përjetoi hiperinflacionin më ekstrem të dokumentuar ndonjëherë në historinë moderne.
Në vitin 1946, vlera e monedhës kombëtare, pengő, ndryshonte çdo 15 orë, duke e bërë të pamundur çdo lloj planifikimi ekonomik apo jetesë të qëndrueshme. Shkaku kryesor ishte kombinimi i shkatërrimit ekonomik nga lufta, rënia e prodhimit, mungesa e të ardhurave shtetërore dhe politika monetare e paqëndrueshme. Qeveria hungareze, në përpjekje për të mbuluar deficitin buxhetor, filloi të shtypë para në mënyrë të pakontrolluar, duke përshpejtuar kolapsin monetar.
Në kulmin e krizës, u emetua një kartëmonedhë me vlerë nominale prej 100 milionë bilionë pengő “SZÁZMILLIÓ B.-PENGŐ” (100 quintilionë ose 1 me 20 zero nga pas), që përfaqësonte shifrën më të lartë të shtypur ndonjëherë në një valutë. Megjithatë, kjo kartëmonedhë nuk kishte asnjë vlerë reale dhe u hoq nga qarkullimi pas vetëm tre javësh. Çmimet rriteshin aq shpejt saqë dyqanet ndryshonin etiketat disa herë në ditë, dhe njerëzit merrnin pagat çdo mëngjes për t’i shpenzuar menjëherë, përpara se të humbnin vlerën.
Në përpjekje për të stabilizuar situatën, më në fund, në gusht 1946, Hungaria zëvendësoi pengő-në me një monedhë të re, forintin, duke vendosur një sistem të ri monetar që solli stabilitet pas një periudhe të jashtëzakonshme kaosi ekonomik.
